Gerben Polderdijk maakt sinds vorig jaar deel uit van de diagnosewerkgroep DVN. Gerben stelt zich graag even voor.
‘Mijn naam is Gerben Polderdijk, 57 jaar, getrouwd met Corinne en ik ben een geboren en getogen Zeeuw. We wonen in het mooie stadje Veere. Vlakbij het Veerse meer, het Noordzeestrand en al het andere moois dat het eiland Walcheren en Zeeland te bieden hebben. Onze twee volwassen dochters zijn al weer een tijdje het huis uit en wonen in Breda en Arnhem. Juni vorig jaar ben ik gestart als lid van de diagnosewerkgroep DVN.
Mijn klachten startten in 2016 met brandende ledematen en gewrichtsontstekingen en drie jaar later werd in Maastricht UMC+ de diagnose dunnevezelneuropathie (DVN) vastgesteld. Daarnaast kreeg ik diagnose en behandeling bij de reumatoloog voor polyartritis.
Ik heb vijftien jaar gewerkt in de volwasseneneducatie en de laatste vijftien jaar was ik opleidingsadviseur op het landelijk bureau van een grote landelijke vrijwilligersorganisatie in Breda; Nationale Vereniging de Zonnebloem. Het langzaam progressieve karakter van beide aandoeningen liet zich helaas ook bij mij gelden. In februari 2024 werd ik uiteindelijk volledig afgekeurd. Moeilijk om het werk dat je graag doet, je fijne collega’s en het van betekenis kunnen zijn voor zo’n mooie organisatie die zich inzet voor mensen met een lichamelijke beperking, te verliezen.
Bij mijn afscheid op mijn werk gaf ik aan op zoek te gaan naar een leven dat beter past bij mijn beperkingen. Proberen een juiste keuze te maken voor één of twee activiteiten die ik aan kan en me energie en sociale contacten opleveren. Nu speel ik een jaar bastuba in een orkest. Een schot in de roos. Erg leuk om te merken dat je zo’n instrument nog eigen kunt maken. En je krijgt er gratis veertig sociale contacten bij.
Toen ik vorig jaar de vacature zag voor de diagnosewerkgroep DVN, dacht ik: dat kan wel eens het andere puzzelstukje zijn. Informatieverstrekking en lotgenotencontact mogelijk maken; ik vind het waardevol daaraan bij te dragen. Vooralsnog richt ik me vooral op het schrijven voor de nieuwsbrief. Wie weet het tweede schot in de roos!’
