Let op. Dit is een ouder bericht. Het kan zijn dat de inhoud niet meer actueel is.
Eénentwintig weken zwanger, wat een verschil met de afgelopen weken.
Mijn buik is nu zo rond dat omdraaien in bed, zonder puffen en steunen, onmogelijk is. Toch maar zo’n speciaal kussen aangeschaft. Slaapt net wat fijner.
Het is winter en dat betekent dat we weer laagjes dragen. T-shirt, vest of trui, twee paar sokken. Met FSHD is het aan- en uitkleden met al die bewegingen een dagelijkse strijd.
Ik besloot om een les zwangerschapsyoga te volgen. Ik kan jullie vertellen dat het best fijn is, dat rekken en strekken. Naast het feit dat het me opviel dat er hoogzwangere vrouwen tussen zaten die sneller dan mij de trap opliepen, moest ik lachen om mijn gebrek aan balans. Met veel oefeningen viel ik haast om en lag ik zelf dubbel van het lachen in plaats van in de juiste houding. Terwijl iedereen netjes in stilte de oefeningen volgde. Ik voelde me een voldaan en trots buitenbeentje. Wie weet plan ik binnenkort een nieuwe les in.
Het is interessant om er achter te komen dat ik meer dingen durf te doen dan voorheen. Ik zou zonder die zwangerschap nooit naar een yoga groepsles zijn gegaan. Ik wist zeker dat ik dat niet zou kunnen, met slappe spieren en een niet perfect lichaam, zoals al die ‘social media yoga babes’. Maar het is dus eigenlijk echt heel ontspannend. Zolang je niet zo streng bent voor jezelf en er met een open mind naar toe gaat; enjoy the ride!
Madelief Boot heeft FSHD en is zwanger; dit is ook het thema van haar blog voor Spierziekten Nederland. Eerder schreef ze twee boeken over FSHD:
