Let op. Dit is een ouder bericht. Het kan zijn dat de inhoud niet meer actueel is.
In deze column schrijft Fenna over rolschaatsen, een ervaring die voor haar leuk en bijzonder was. "Met FA is het realistisch dat we niet alles kunnen doen dat we zouden willen doen. Maar het is ook niet dat we niks kunnen."
“Jij bent het meisje dat gemaild had!”, zegt de man bij de deur vrolijk. “Dat was ik inderdaad”, glimlach ik terug. Ik zit in mijn rolstoel en mijn vriendin staat achter mij. We horen de klanken van een ABBA-nummer binnen. Achter ons komt een groep in neon-kleurige outfits aan. De sfeer zit er goed in en wij zijn nog niet eens binnen!
Vanavond gaan we rolschaatsen. Een paar weken terug stuurde één van mijn vriendinnen een enthousiast bericht in de vriendengroeps-app. “Wie wil er mee naar dit discorolschaatsevenement?” Om eerlijk te zijn voelde ik mij op dat moment moedeloos. Weer een leuke activiteit die ik niet kan doen vanwege FA. Stom, stom, stom. Ik stond op het punt te huilen toen ik ineens een idee kreeg. Maar wat als ik wel mee kan? Zonder erover na te denken begon ik een mailtje te typen naar de organisatoren van het evenement. Al snel kreeg ik antwoord terug. Tuurlijk kan ik komen in mijn rolstoel! Alleen maar leuk. Met een glimlach op mijn gezicht begon ik snel mijn vriendin terug te appen. Ik ga mee hoor!
En zo waren we er dan, een paar weken later. Op de dansvloer reden we rondjes terwijl we heel hard aan het meezingen waren met de muziek. Andere mensen lachten ons toe. We zagen er ook wel heel leuk uit. We waren gekleed in jaren 80 disco style. Mijn rolstoelwielen hadden glow-in-the-dark-bandjes rondom de spaken. Waarschijnlijk zie je niet vaak iemand in een rolstoel bij een evenement waar je op wieltjes moet staan. Maar dat is eigenlijk gek. Ik sta niet op wieltjes, ik zit er op!
Al bij al was dit een geweldige avond. Als ik erop terug kijk, voel ik mij niet alleen blij maar ook trots. Dat korte mailtje schrijven heeft voor mij een wereld geopend. Soms lijken dingen onmogelijk, maar zijn ze eigenlijk wel mogelijk. De brug daar naar toe kan zo simpel zijn als een mailtje! Voortaan gewoon even mailen dus. Met FA is het realistisch dat we niet alles kunnen doen dat we zouden willen doen. Maar het is ook niet dat we niks kunnen. Er is nog zoveel mogelijk! Dat rolschaatsen gaan we vaker doen, hebben mijn vriendin en ik besloten. Die wereld van toegankelijkheid wil ik wel vaker betreden.
