Let op. Dit is een ouder bericht. Het kan zijn dat de inhoud niet meer actueel is.
Onderzoekers onderzochten voor het eerst of het narcosemiddel isofluraan kwaad kan bij het syndroom van Leigh, een mitochondriële spierziekte.
De onderzoekers gebruikten voor hun onderzoek drie typen muismodellen met de genafwijking voor het syndroom van Leigh:
Als uitkomstmaten kozen ze voor: hart-longfunctie, gewicht, bloed en overleving.
Resulaten
Bij muismodellen mét symptomen trad gewichtsverlies en mortaliteit (sterfte) op na toediening van het narcosemiddel isofluraan. Presymptomatische muismodellen en muizen die met pexidartinib waren behandeld vertoonden geen heftige gevolgen na blootstelling aan isofluraan, hoewel de onderzoekers schrijven dat mortaliteit als gevolg van blootstelling niet uitgesloten kan worden.
Conclusie
De onderzoekers concluderen dat isofluraan giftig is in het onderzochte muismodel van het syndroom van Leigh. De giftige effecten zijn afhankelijk van de status van de onderliggende neurologische ziekte (wel/geen symptomen). Ze kunnen grotendeels voorkomen worden door pexidartinib en worden beïnvloed door de zuurstofconcentratie in het dragergas.
De gevonden giftigheid bij muizen geeft geen zekere conclusies voor een eventuele giftigheid bij mensen. Toch zijn de resultaten bij keuze tussen narcosemiddelen relevant om mee te wegen.
Bronnen
Volatile anaesthetic toxicity in the genetic mitochondrial disease Leigh syndrome – PubMed (nih.gov) Deze link opent in een nieuw tabblad (samenvatting), PMC (nih.gov) Deze link opent in een nieuw tabblad (volledig artikel).
Gecontroleerd door dr. Joris van Ark, medewerker medicijnontwikkeling bij Spierziekten Nederland.
