Let op. Dit is een ouder bericht. Het kan zijn dat de inhoud niet meer actueel is.
Uit onderzoek bij mensen met de ziekte van McArdle blijkt dat herhaalde toediening van sucrose (suiker) na de ‘second wind’ niet nodig is.
Inleiding
Een Nederlands-Deens team voerde een gerandomiseerde, dubbelblinde, placebo-gecontroleerde cross-over-studie uit waarbij negen mensen met de ziekte van McArdle (glycogenose type V, GSD V) betrokken waren. O.a. onze medisch adviseur prof. dr. Nicol Voermans werkte aan dit onderzoek mee.
Het is algemeen bekend dat het innemen van sucrose (ook wel tafelsuiker of ‘gewone’ suiker genoemd) kort voor het sporten de vroege inspanningstolerantie verbetert bij personen met de ziekte van McArdle. Dit gebeurt door het leveren van bloedglucose voor het spiermetabolisme om de verstoorde glycogeenafbraak bij de ziekte van McArdle te compenseren. In deze studie onderzocht men of personen met de ziekte van McArdle verder zouden kunnen profiteren van herhaalde sucrose-inname tijdens langdurige inspanning.
Het ging om een dubbelblind, placebogecontroleerd, cross-over-onderzoek. Daarbij werd aan de hand van toeval bepaald of iemand op twee afzonderlijke dagen eerst sucrose (in de vorm van een drank) kreeg en vervolgens placebo (een caloriearme versie van hetzelfde drankje), of andersom. De deelnemers dronken de drank tien minuten vóór en driemaal tijdens een submaximale inspanningstest van 60 minuten op een fietsergometer (na 10, 25 en 40 minuten).
Resultaten
Inname van de gezoete drank resulteerde in een significante verbetering van de inspanningstolerantie – gemeten aan de hand van een kleinere toename van de hartslag en de waargenomen inspanning (Borg-schaal) – in vergelijking met de placebodrank. Hartslag en waargenomen inspanning verschilden daarentegen niet tussen de twee dranken bij herhaaldelijk innemen tijdens het sporten na de ‘second wind’.
In een ander onderzoek onder acht Spaanse mensen met de ziekte van McArdle werden de voordelen van het toevoegen van suiker vóór het sporten bevestigd. Een dosis van 150 gram glucose-fructose bleek gunstiger dan 75 gram in termen van inspanningstolerantie en fysieke prestaties. Een dosis-effectrelatie werd ook in het lab aangetoond op spiercellen van muizen, die als model dienen voor de ziekte.
Conclusies
Bronnen
