Let op. Dit is een ouder bericht. Het kan zijn dat de inhoud niet meer actueel is.
Vele bekenden uit het myositisveld waren op 23 maart jl. getuige van de overtuigende en succesvolle verdediging van het proefschrift “ Idiopatische inflammatoire myopathieën (IIM): verbeteren van diagnose en behandeling”.
Op 23 maart jl. promoveerde Johan Lim in de mooie Agnietenkapel te Amsterdam en sindsdien mag hij zich doctor noemen. Misschien ken je hem van zijn aanwezigheid op ons jaarlijkse congres in Veldhoven (weet je nog, die tijd vóór corona), herken je zijn naam van studies die hier wel eens de revue passeren of van het Myositis Netwerk Nederland. Vanuit de diagnosewerkgroep myositis was Ingrid de Groot aanwezig. Een bezoek aan de Agnietenkapel zag ze vanwege COVID niet zitten, maar thuis achter haar laptop keek en luisterde ze mee.
Biomarkers en beeldvorming
In zijn dissertatie beschrijft Johan de resultaten van een hoeveelheid aan studies om de diagnostiek van IIM en de complicaties die ermee gepaard gaan te verbeteren én worden nieuwe behandelstrategieën nader onderzocht. Johan staat stil bij o.a. de mogelijkheden en kansen van het gebruik van niet-invasieve biomarkers (bijv. auto-antistoffen) en beeldvorming (MRI of PET/CT) en bij meer invasieve methodes als biopsie.
Persoonlijke, multidisciplinaire behandeling
‘Bij de management van de ziekte zou aandacht moeten zijn voor geïntegreerde classificatiesystemen’, betoogt Johan. ‘Voor het monitoren van de ziekteactiviteit en –schade én voor extra-musculaire (niet aan de spieren gerelateerde) ziekteactiviteit en kanker.’ Tenslotte pleit hij voor een meer gepersonaliseerde aanpak van myositis. Dit kan onder andere door nadrukkelijk ook aandacht te besteden aan de psychosociale factoren die een flinke impact hebben op het beleven van en het leven met myositis.
In zijn slotwoord pleit Johan voor een internationale, interdisciplinaire aanpak en samenwerking waarbij alle belanghebbenden, dus ook de patiënten, betrokken zijn. Dit vanwege de zeldzaamheid van de ziekte, de potentiële betrokkenheid of aantasting van diverse organen/ systemen en de complexiteit van de aandoening.
Loopbaan
Johan switchte in 2019 van neurologie naar revalidatiegeneeskunde in het Amsterdam UMC/VU. Zijn opleiding loopt door, maar Johan wil zich naast patiëntenzorg ook graag bezighouden met onderzoek en onderwijs. Wij wensen hem veel succes bij zijn verdere loopbaan en hopen dat we als werkgroep met hem en de andere Nederlandse myositis-deskundigen, mooie dingen kunnen gaan doen in de toekomst.”
