In deze column blikt Fenna terug op de start van haar opleiding en vertelt ze hoe het nu gaat.
Column Fenna: Journalistiek bevalt me wel
Let op. Dit is een ouder bericht. Het kan zijn dat de inhoud niet meer actueel is.

Vandaag sta ik even stil bij mijn studie. Aan het begin van het schooljaar was ik zo nerveus. Ik begon aan mijn opleiding. Alles was spannend! Nieuwe mensen, nieuwe gebouwen, nieuwe stof, nieuwe indrukken. Ik kan mij de spanning nog zo goed herinneren. Dus hoe gaat het nu?
We zijn vier maanden verder en het gaat eigenlijk heel goed. Ik baal een beetje, want ik heb mijn politiek-tentamen net niet gehaald maar gelukkig kan ik die later nog herkansen! Maar naast een vervelend tentamen loopt alles goed. Ik heb bijvoorbeeld een ontzettend leuke klas. We zijn collega’s maar ook vrienden. Het is een klas waar ik veel steun aan heb. Ze helpen mij waar het nodig is. Ik vraag mij af of ik het wel zou redden zonder deze klas.
Daarom ben ik zo ontzettend dankbaar voor deze mensen. Vaak voel ik mij als de ‘outsider’ in groepen. Het meisje op wielen, het meisje dat net niet meekomt. Nu ben ik ook het meisje op wielen, maar daarnaast ben ik ook het meisje dat wel meekomt. Als de lift langzaam is, dan komen we allemaal te laat in de les. Als we naar de stad gaan met de bus, dan vragen mijn nieuwe vrienden aan de buschaffeur of hij de plank even naar buiten klapt zodat ik ook meekan. En als bus na bus ons voorbij rijdt in de regen, dan wachten ze samen met mij. Ik zit nu zelfs bij een studievereniging! Hoewel het niet haalbaar is voor mij om naar alle feestjes te gaan, word ik wel altijd verwelkomd.
Journalistiek is een ontzettend leuke studie. Het is ook haalbaar met een spierziekte. Voor elk probleem is een oplossing. Zo vind ik het lastig om mijn audioberichten te editten met mijn kleine motoriek. Maar daar krijg ik gewoon hulp bij. Ik weet dat ik bij alles hulp en ondersteuning kan krijgen en dat geeft mij een ontspannen gevoel.
Studeren met een spierziekte blijft moeilijk. Er zullen altijd obstakels zijn. De vermoeidheid blijft een grote irritatie. Maar tot nu toe gaat alles goed en daar kan ik heel trots op zijn!