Let op. Dit is een ouder bericht. Het kan zijn dat de inhoud niet meer actueel is.
Voor Marieke is haar hulphond Vello in korte tijd onmisbaar geworden. Ze deelt haar ervaring over de aanvraag voor een hulphond en de hulp die Vello haar biedt.
Vreugde, liefde en onmisbare hulp! Mijn korte samenvatting van mijn hulphond. Starten kost heel veel energie en de verzorging zal energie blijven kosten, maar voor mij is dat het waard.
Moeilijke aanvraag
Na vijftien jaar ervaring met een spierziekte heb ik de nodige ervaring opgedaan met het aanvragen van hulpmiddelen. Mijn ervaring is vooral dat aanvragen erg frustrerend, soms pijnlijk, maar noodzakelijk zijn. Naast deze negatieve emoties is er ook dankbaarheid (meestal pas achteraf): hoe fijn is het dat we in een land wonen waar we hulpmiddelen kunnen krijgen.
De aanvraag van een hulphond valt niet mee. Op de aanvraag om arbeidsongeschikt te worden verklaard na, durf ik te beweren dat ik het de zwaarste aanvraag ooit vond. De verzekering overtuigen is lastig, maar ook Hulphond Nederland was bij mij extreem kritisch. Achteraf weet ik waarom: ze zorgen zo goed voor hun hondjes en steken veel geld en tijd in het hulpklaar maken van de honden. Hulphond Nederland ondersteunt richting de verzekering als ze de verstrekking van een hulphond hebben goedgekeurd.
Hulp voor mijn hulp
Ik ben niet opgegroeid met honden; Vello is mijn eerste hond. Ik woon alleen dus voor de verzorging is Vello geheel afhankelijk van mij. Voordat Vello in mijn leven kwam, was ik al gelukkig met mijn appartement op de begane grond en het grasveldje voor de deur. Nu ben ik nog gelukkiger: ’s ochtends als ik wakker word en ’s avonds voor ik ga slapen laat ik Vello op het grasveldje plassen.
Er wordt verwacht dat je twee keer per dag langer met de hulphond op pad gaat. Ik koppel dan een motortje aan mijn rolstoel waardoor het me weinig extra energie kost om met Vello langer weg te zijn. Bovendien geniet ik van het bos als ik niets op de planning heb.
Het valt niet mee om Vello zelf te kammen. Dit moet wekelijks gebeuren evenals zijn brokjes wegen. Gelukkig heb ik via de facebookgroep van mijn wijk verschillende lieve dames ontmoet die mij om de beurt hiermee helpen.
Multifunctionele hulp en ‘next level’ geduld
Naast Vello is ook Rocky (een robotstofzuiger) mijn nieuwe helpende huisgenoot. Ook met Rocky ben ik heel blij, maar Vello kan wel wat meer.
Zo kan Vello onder andere deuren, gordijnen en vaatwasser openen. Verder kan hij het licht bedienen, de post halen, spullen oprapen en aangeven in de hand, mijn telefoon van mijn bureau pakken, op een noodknop drukken als ik val, mij in mijn jas helpen, mijn schoenen, sokken en broek uittrekken, was in de wasmand doen, mij onderstoppen in bed en mijn lege rolstoel verplaatsen. Hij kan deze activiteiten al met een trainer uitvoeren. Nu leer ik Vello, onder begeleiding, deze activiteiten in mijn huis uit te voeren.
Mijn contactpersoon bij Hulphond Nederland vertelde bij de aanvraag dat er veel geduld nodig is om klusjes te leren aan een hulphond. Ook bij de uitvoering zou ik veel geduld nodig gaan hebben. Ik dacht dat het wel goed zou komen; ik heb de spierziekte FA en ben dus wel wat gewend. Maar met een hulphond heb je wel echt ‘next level’ geduld nodig. Na twee weken oefenen, duurde het nog een half uur voordat mijn schoenen uit waren. Inmiddels kan Vello ook een rits bij mijn schoen openen en duurt het uittrekken minder dan een minuut.
Bekijk deze korte video Deze link opent in een nieuw tabblad van een paar weken geleden om een indruk te krijgen hoe ik Vello train om mijn schoenen uit te trekken.
En nu?
Gelukkig geniet ik volop van het gezelschap van Vello. Ik wist niet dat ik het superleuk zou vinden om een hond als huisgenoot te hebben. De hulp die Vello mij momenteel kan bieden wordt al bijna onmisbaar. We zijn nog hard aan het trainen samen. Over een half jaar zal ik weer een update geven.
