Let op. Dit is een ouder bericht. Het kan zijn dat de inhoud niet meer actueel is.
Hans Kerstens verdedigde op 29 maart bij de Radboud Universiteit Nijmegen zijn proefschrift over het verminderen van spasticiteit door middel van een monitoringstool. Hermien Remmelink, kaderlid van de diagnosewerkgroep HSP was hier bij.
Het proefschrift tracht bij te dragen aan het verbeteren van een persoonsgerichte spasticiteitsbehandeling door de ontwikkeling van een monitoringstool die geschikt is voor zowel patiënten als zorgprofessionals. Het doel van de tool is het minimaal houden van de fluctuaties in spasticiteit wat de grip op de spasticiteit van patiënt en zorgverlener verbetert.
Hans Kerstens (1970) werkte vanaf 1992 als fysiotherapeut in binnen- en buitenland en is op dit moment werkzaam bij de HAN University of Applied Sciences als docent, innovator en programmamanager Sneller Herstel. Hij is ook betrokken bij de post-hbo NPI-cursussen Neurorevalidatie-CVA. Interesse in de revalidatie van mensen met CVA (beroerte) leidde in 2016 tot de start van zijn promotieonderzoek naar het online monitoren van spasticiteit. De verdediging van zijn proefschrift vond op woensdag 29 maart 2023 bij de Radboud Universiteit Nijmegen plaats.
Het onderzoek van Hans Kerstens bestond uit 14 mensen met CVA en 14 mensen met HSP. Beide groepen zijn geïnterviewd en hebben een vragenlijst ingevuld. Daarnaast beschreven 109 mensen met een pure vorm van HSP in een online survey hoe zij klachten en beperkingen in activiteiten en motorische vaardigheden ervoeren. Ook heeft Kerstens door middel van kwalitatief en kwantitatief onderzoek bij 24 mensen met een beroerte, 19 personen met HSP, 8 revalidatieartsen en 27 eerstelijns fysiotherapeuten gekeken naar de haalbaarheid en bruikbaarheid van de ontwikkelde online monitoringstool.
Nadat Hans Kerstens een samenvatting gaf van zijn proefschrift en het College van Promoties werd voorgesteld, stelden de leden van het College kritische, inhoudelijke vragen aan Kerstens.
Inzichten
Het onderzoek heeft allerlei inzichten opgeleverd. Zo blijkt online monitoring van spasticiteit haalbaar te zijn. Het kan een bijdrage leveren aan het verkrijgen van inzicht in het individuele beloop van spasticiteit. Ook kan het bijdragen aan een gezamenlijke besluitvorming rond de behandeling van spasticiteit, bijvoorbeeld met botulinetoxine-injecties. Het is daarbij belangrijk om rekening te houden met de (mentale) geschiktheid van deelnemers, de individuele (digitale) gezondheidsvaardigheden, en de inpassing van online monitoring in dagelijkse (werk)routines.
