Let op. Dit is een ouder bericht. Het kan zijn dat de inhoud niet meer actueel is.
Het is inmiddels alweer vele jaren geleden dat ik een interview zag met Marc de Hond (zoon van Maurice de Hond). In dit interview vertelde Marc over zijn dwarslaesie die hij opliep door een medische misser waardoor hij permanent in een rolstoel terechtkwam.
De presentator vroeg of Marc de rolstoel niet als vervelend, of beperkend ervaart. Ik zal de reactie van Marc nooit vergeten. Zijn reactie was: ‘Integendeel. Mijn dwarslaesie is mijn beperking, mijn rolstoel is mijn vrijheid.’ Er wordt uiteraard ook stilgestaan bij de dwarslaesie en bijbehorende beperkingen. Dat het heftig is als je wakker wordt en je verlamd bent vanaf je middel. Maar over zijn rolstoel is hij duidelijk. Deze heeft hij nooit verafschuwt, daar heeft hij nooit tegenop gezien.
Dit interview maakte op mij diepe indruk. Ik kende Marc de Hond niet, maar hoe hij hier tegenaan keek, hoe hij hiermee omging, vond ik fantastisch. Ik dacht: ‘hier is geen speld tussen te krijgen, want hij heeft gewoon gelijk’ Ik nam me voor: ‘als ik ooit in een rolstoel terechtkom, wil ik er zo tegenaan kijken’. Niet wetende dat ik een aantal jaren later zenuwpijn zou ontwikkelen en hier zoveel last van zou krijgen dat een rolstoel voor dat moment onvermijdelijk zou zijn. Tijdens het interview was ik nog kerngezond en een aantal jaar later zat ik te wachten op de rolstoel die voor mij letterlijk vrijheid zou betekenen. Door omstandigheden moest ik vele maanden wachten op de rolstoel waardoor mijn wereldje zeer klein was. De rolstoel betekende dat ik er weer op uit kon en ik weer vrij was om te gaan waar ik wilde.
Glas halfvol
Iedereen kent de uitdrukking ‘is het glas halfvol of halfleeg?’ wel. Maar wat dat betekent in de praktijk kan minder duidelijk zijn. Bovenstaand verhaal laat duidelijk zien hoe je eigen blik bepalend kan zijn voor hoe je iets ervaart. In dit geval een rolstoel, maar hetzelfde kan gelden voor een rollator of orthopedische schoenen. Hoeveel mensen hebben, voordat ze beginnen aan deze schoenen, wel niet een horrorbeeld in hun hoofd over hoe ze eruitzien? Waardoor ze de aanschaf voor zich uitschuiven. Hoeveel mensen beginnen niet of pas laat aan een rollator, wandelstok of rolstoel omdat ze denken dat andere mensen er van alles van vinden?
Onze eigen gedachten, twijfels en onzekerheden hebben enorme invloed op hoe we ons voelen en welke keuzes we maken. Door deze gedachten uit te spreken, door in gesprek te gaan met vrienden en familie, en ook met lotgenoten of professionals kunnen we toetsen of deze gedachten waar zijn of ‘slechts’ onze invulling. Door de gesprekken kunnen we andere inzichten ontwikkelen en kan onze kijk op dingen mogelijk veranderen waardoor we misschien ineens door een andere bril kijken en er van alles mogelijk is.
