Dr. Florit Marcuse, longarts in opleiding en arts-onderzoeker thymusaandoeningen bij het MUMC in Maastricht verzorgde tijdens de Spierziektedag in Papendal een presentatie over myasthenia gravis in combinatie met andere auto-immuunziekten. Hier volgt een samenvatting van haar presentatie.
Verslag presentatie over combinatie MG en andere auto-immuunziekten

De thymus (zwezerik) speelt een belangrijke rol in de vorming van ons afweersysteem. Als de thymus niet goed werkt, worden “indringers” niet voldoende herkend en kunnen ook goede lichaamscellen aangezien worden als indringers. De thymus kan ook een tumor ontwikkelen, een zogenoemd thymoom of thymuscarcinoom. Patiënten met myasthenia gravis hebben een hogere kans om een thymoom te ontwikkelen.
Soorten patiënten
Er kunnen verschillende soorten patiënten onderscheiden worden:
- MG-patiënten zonder thymoom
- MG-patiënten met thymoom
- Patiënten met thymoom die geen MG hebben maar wel een andere auto-immuunziekte
- Patiënten met thymoom die geen MG hebben en ook geen andere auto-immuunziekte
Van de MG-patiënten zonder thymoom heeft of ontwikkelt ongeveer 25% ook nog een andere auto-immuunziekte. De belangrijkste daarvan zijn schildklieraandoeningen (10%) en reuma (3%).
Paraneoplastisch syndroom
Ook patiënten met een thymoom kunnen een auto-immuunziekte krijgen. Dat wordt ook wel een paraneoplastisch syndroom genoemd. Als dat gebeurt, is het meestal (tot 50%) MG, maar ook bloedproblemen, zoals een specifiek soort bloedarmoede (5%) of afweerproblemen, zoals een tekort aan bepaalde afweercellen (5%) komen voor.
10 tot 30 %
Van de MG-patiënten ontwikkelt 10 tot 30% een thymoom. Andersom, van de mensen bij wie eerst een thymoom wordt vastgesteld heeft 15 tot 50% myasthene klachten.
Onderzoek in Maastricht heeft laten zien dat veel mensen die wel een thymoom hebben maar geen myasthene klachten, later alsnog myasthenie ontwikkelen. Het is dus van belang dat deze mensen gedurende langere tijd gevolgd worden om op tijd mogelijke klachten te signaleren.
Als er een thymoom geconstateerd wordt, moet dat worden verwijderd omdat het op termijn zodanig zou kunnen groeien dat andere organen in de knel komen. Ook worden paraneoplastische problemen, zoals myasthenia gravis, in stand gehouden als de bron van het probleem (thymoom) niet verwijderd is.
Verwijderen thymus
Ook als er geen sprake is van een thymoom, wordt meestal overgegaan tot het verwijderen van wat er nog over is van de thymus. Het verwijderen van de thymus (thymectomie) heeft een gunstig effect op het verloop van de myasthenie, maar bij andere auto-immuunziekten is dat niet aangetoond. Het verwijderen van een thymoom bij iemand met MG heeft minder effect op de symptomen dan wanneer de thymus verwijderd wordt bij iemand zonder thymoom.
Alle patiënten van wie in Maastricht de thymus verwijderd is, zijn gedurende langere tijd gevolgd. Een aantal resultaten:
De conclusies van de onderzoeken in Maastricht zijn:
· Advies: als je myasthenia gravis heeft, laat tenminste 1x een thymoom uitsluiten met een CT-scan.
· Als je klachten heeft die je niet kunt verklaren, vertel dit aan je neuroloog.
· Thymectomie vermindert klachten en medicatiegebruik, duurt gemiddeld wel paar maanden voordat patiënt dit merkt.
Ten slotte wijst dr. Marcuse ons nog op een benefietavond voor auto-immuunziekten op 12 december in Maastricht: