Als je aan het jeremiëren bent, zit het je allemaal niet mee. Je klaagt steen en been. Alles zit je tegen en je hebt dus alle reden om te klagen. Dat vind je zelf althans … Deze week hoorde ik het woord langskomen in een Nederlandstalige serie. Wat een prachtig woord, ik was er meteen verliefd op.
Het woord ‘jeremiëren’ is afgeleid van de profeet Jeremia die we kennen uit de Bijbel. Zoals wel meer profeten, klaagde Jeremia volop over het goddeloze gedrag van de mensen tussen wie hij leefde en ook over zijn eigen lot klaagde de profeet veel. Een heel boek schreef hij erover, de Klaagliederen. De klank, het ritme… alleen het woord jeremiëren is al een weeklaag op zich. Je ziet de profeet al zitten op zijn rotsje, net als wij, gewoon klagend over het weer, de andere mensen, zijn stijve botten, enzovoort.
Ook in onze maatschappij wordt er wat afgeklaagd. Mensen hebben de neiging om te jammeren over alles wat niet goed is in het leven. Het weer, de politiek, je eigen gezondheid. Mensen willen nou eenmaal graag mopperen. Lamenteren, zeiken, zeuren, klagen, we doen het graag. Het heeft iets sociaals blijkbaar, samen weeklagen. Nu hebben wij – ons chronisch zieke (CIAP-)volk – nog meer reden om te klagen. We zijn immers zielig. We hebben een diagnose en we kunnen daar veel over vertellen. De dove voeten, de pijn, de disbalans, de gekke handen die nooit doen wat we willen. We lamenteren wat af.
Helaas betrap ik mezelf ook wel eens op gemopper. Over het weer, mijn dikke chocoladebuik, mijn poezen, een vriendin die raar doet … Ook ik kan jeremiëren. Tegen mijn eigen wil in eigenlijk. Ik hou er namelijk helemaal niet van. Al dat gezeur en geklaag. Het is het eerste wat er gebeurt. Iemand vraagt: hoe gaat het met je? En meteen ben ik in verwarring. Moet ik nu wéér gaan klagen over de pijn? De brandende voeten? Of zeg ik maar dat het goed gaat, om van mijn eigen gezeur af te zijn. Ik wil geen Jeremia zijn. Maar dan doe ik de waarheid onrecht aan. Wat doe ik? Hoe geef ik een correct antwoord zonder een luide en aanhoudende jammerklacht te houden?
Het is een gegeven, iedereen klaagt, ook ik. Alleen is mijn voornemen om het zo min mogelijk te doen. Ik geef een kort en helder antwoord hoe het met me gaat en ga dan snel over op iets leuks of gezelligs wat ik óók doe. Bijvoorbeeld schilderen, daar is heel veel positiefs over te vertellen. Of over die prachtige bloem die is uitgekomen, of mijn eerste framboosje in eigen tuin.
Dus we kunnen jeremiëren of we kunnen … Nicoliëren. Kijk, dat is ook een prachtig woord en betekent het tegenovergestelde. Ik denk dat ik er ook maar een boek aan ga wijden.
“Nicoliëren; Een leven zonder klagen”, mooie titel toch?
