Acute flaccid myelitisDiagnose en behandeling AFM

Om AFM met zekerheid te kunnen vaststellen, is een MRI-scan van het ruggenmerg nodig. Hierbij wordt vooral gekeken naar de ‘grijze stof’, waar zich de motorische voorhoorncellen bevinden. Meestal wordt ook een MRI-scan van de hersenen gemaakt en wordt gekeken of er afwijkingen zijn in de hersenstam.

Om zeker te weten dat het niet om iets heel anders gaat, kan onderzoek van het hersenvocht en spier-zenuwonderzoek (elektromyografie, EMG) meehelpen. Een ontstekingsreactie in het hersenvocht en een toename van witte bloedcellen kunnen op AFM wijzen. Bij het EMG kunnen afwijkingen worden gezien die passen bij een beschadiging van de voorhoorncellen.

Ten slotte wordt onderzocht of er virus in het lichaam aanwezig is. Dit kan met onderzoek van een neusspoelsel, van bloed, ontlasting en hersenvocht. Bij een deel van de patiënten wordt geen virus aangetoond. Dat wil niet zeggen dat er geen virus aanwezig was. Soms wordt niet de juiste methode gebruikt om het virus aan te tonen. Daarnaast is het virus maar kort in het lichaam te meten.

De behandeling bestaat eruit dat kinderen snel worden opgenomen in het ziekenhuis, ter observatie. Als dat nodig is, krijgen zij beademing. Hierna volgt intensieve revalidatie. In sommige gevallen kan een zenuwtransplantatie de functie van bepaalde lichaamsdelen verbeteren. In een latere fase wordt soms spier- of peestransplantatie toegepast.

Omdat er vanuit proefdieronderzoek aanwijzingen zijn dat immuunglobulines (afweerstoffen van plasmadonoren) effect kunnen hebben, worden patiënten hier vaak mee behandeld. Daarnaast wordt soms behandeld met plasmaferese (vervangen van bloedplasma, het vloeibare deel van het bloed zónder plaatjes, witte en rode bloedcellen) of afweeronderdrukkende medicatie (corticosteroïden). Sluitend bewijs dat deze behandelingen bij AFM werken, is er echter niet.

Meer over oorzaak en verschijnselen bij AFM